(…) świat stanął do góry nogami (s. 343) - Nuri Pradas, Barcelońskie sny.

   Park Güell, Casa Milà, Sagrada Família, Pałac Muzyki Katalońskiej, Plaça d'Espanya, Plaça de Catalunya, Palau Reial Major, Barri Gòtic. To tylko niektóre atrakcje kojarzone z Barceloną – miastem kolorowym, gwarnym, tłocznym, w którym zabytki czy pamiątki przeszłości spotykają się z teraźniejszością i nowoczesnością. 

    To miasto możliwości i perspektyw stało się tłem dla debiutanckiej powieści Nuri Pradas pod tytułem „Barcelońskie sny”. 

      Z pozoru jest to opowieść o przeobrażeniach i reorganizacjach pewnego fikcyjnego barcelońskiego domu mody, który – w 1917 roku - w obliczu  śmierci dyrektora-seniora musi zmierzyć się z nowymi wyzwaniami i zmianami rynkowymi. Miejsce ojca zajmuje – jak to tradycyjnie bywa- syn, a i córka – próbująca uciec przed marazmem i żałobą matki – postanawia przydać się firmie na jej „nowej drodze”. Bo okazuje się, że zarządzanie szwalniami, szwaczkami, modystkami, modelkami, rysownikami, magazynami i licznymi dostawcami dodatków wcale nie jest łatwe. Tym bardziej, że oczekiwania klientów się zmieniają, konkurencja depcze po piętach, a i rodzina zmaga się z wewnętrznymi napięciami i problemami – żałobą, zawiedzionym zaufaniem, zdradą, romansami i groźbą skandalu, który raczej w niczym nie pomoże, a już na pewno zaszkodzić może.  

      W obliczu tych niuansów powieść o firmie odzieżowej cieszącej się sławą i zaufaniem licznych klientów o wyszukanym guście, zmienia się w powieść o tym, co się dzieje z człowiekiem, kiedy wielkie ambicje spotykają się z wielkimi namiętnościami, a konwenanse przestają się liczyć, o tym, gdzie człowieka mogą zaprowadzić niezaspokojone oczekiwania i o tym, co się staje z człowiekiem, kiedy ten przestaje nad sobą panować i się kontrolować, poddaje się nałogom, za nic mając sobie nawet lojalność czy dane słowo. „Barcelońskie sny” stają się powieścią o życiu w kłamstwach, zaprzepaszczanych szansach, mrzonkach, ryzykanctwie, naiwności, brawurze, a prawdy o postaciach czytelnik nie dowie się dzięki ich skomplikowanej konstrukcji psychicznej czy ze złożonej osobowości, lecz dzięki ich decyzjom i dokonywanym wyborom. Powieść ta nie wprowadza skomplikowanych monologów wewnętrznych, narratorskich czy odautorskich analiz, za to wartką fabułę, zmieniające się miejsca akcji  i kolorytowi postaci. 

      Więc dla kogo jest to historia? Dla każdego, kto lubi opowieści o niebanalnych ludziach, ich nieoczywistych wyborach, nieumiejętności kompromisu. I dla tego, kto lubi barwny czas schyłku modernizmu, który w znacznej części stanowi tło dla perypetii właścicieli i pracowników domu mody Santa Eulalia.

ZA MOŻLIWOŚĆ PRZECZYTANIA KSIĄŻKI DZIĘKUJĘ