Zwycięzcą jest...

Książkę w konkursie organizowanym przeze mnie i Wydawnictwo Otwarte zostaje...

Chętnych na książkę Giffin o jednym z ważniejszych problemów społecznych nie było wielu, 

a  niektórzy z komentujących nie podali zwrotnego adresu meilowego, więc wybór był niewielki.

Wygranej naprawdę GRATULUJĘ!     

Jest właściwe, aby największy matematyk Europy przebywał blisko największego z jej królów (s. 8) - 300 uczonych prywatnie i na wesoło, t.2.

      Osoby ważne dla ludzkości – lekarze, naukowcy, wizjonerzy, konstruktorzy, myśliciele, eksperymentatorzy, którzy nie boją się wytyczać nowe drogi, przekraczać granice czy zmieniać schematy – przedstawiani są jako jednostki poważne, zamyślone, opanowane, skupione na pracy i otoczeniu. Ale czy zawsze tacy byli? Czy Newton i Einstein naprawdę zawsze myśleli o swej - ukrytej za skomplikowanymi wzorami i teoriami - fizyce? Czy największą chlubą Arystotelesa była jego koncepcja państwa? Czy Arrhenius naprawdę żył jedynie dla matematyki, a jedyna ambicją Archimedesa było zbadanie praw przyrody? Otóż nie. 

     Cały szereg mniej znanych faktów z życia największych w dziejach świata naukowców przytaczają dwa tomy anegdot, humoresek, opowiastek i dygresji opublikowanych przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka, a zebranych w ciągu 26 lat przez redakcję miesięcznika „Wiedza i Życie”. 

      To z „300 uczonych prywatnie i na wesoło” (w dwóch tomach) można się dowiedzieć, że Arystoteles, choć kształcił się u Platona, wcale za swym nauczycielem nie przepadał, że jeden uważał drugiego za rywala, Archimedes okazał się świetnym strategiem wojskowym, za to Dominiqowi Francois Arago - w pewnym momencie swej kariery naukowej – zamiast na pracy w swej stacji badawczej, bardziej zależało na wyplątywaniu się z afery szpiegowskiej, z kolei Lagrange, otrzymując tytuł profesora matematyki, był młodszy od swych uczniów, a Plteau sporo część swych badań i eksperymentów przeprowadził cierpiąc na ślepotę. 

     Z tych wielu, wielu, naprawdę wielu opowieści wyłaniają się naukowcy-fanatycy, bezkompromisowi i pomysłowi szaleńcy, osoby oddane, sprytne, bezpośrednie w obyciu, nietuzinkowe, ślepo wierzące w swoje słuszne – jak się niejednokrotnie okazywało - idee i racje. Z kolei w życiu prywatnym wychodziło na jaw, że są roztargnieni, marzycielscy, bujający w obłokach, niedostosowani do realiów, ignorujący przyziemne sprawy lub w ogóle ich nie dostrzegający. 

       I nie ma wątpliwości, że Wood, Wróblewski, Platon, Tesla, Stern, Leibniz, Franklin, Galileusz i wielu innych pchnęło świat na nowe tory, wytyczyli oni nowe ścieżki dla ludzkich potrzeb i myśli. Ale były to też osoby z krwi i kości, które miały swoje wady i zalety. Może właśnie dzięki nim, a pomimo pomnikowego przedstawiania, takie ludzkie się wydają - i przełomowe odkrycia takie wybitne czy niesamowite: bo wyszły spod rąk ludzi a nie mitycznych herosów.   

ZA WERSJĘ PRASOWĄ KSIĄŻEK DZIĘKUJĘ

Kto książki pragnie?

Wydawnictwo Otwarte oddaje właśnie do rąk książkę 

WSZYSTKO, CZEGO PRAGNĘLIŚMY 

EMILY GIFFIN. 

Jest to powieść o przemocy wobec kobiet, o tym, 

jak śliska jest granica między pozycją 

ofiary a nie-ofiary, 

jak łatwo jest nie widzieć w sobie winowajcy i 

wybielić nawet najbardziej obrzydliwe zachowanie. 

Dlatego wraz z Wydawcą chcemy oddać do rąk czytelników 

jeden z egzemplarzy tej książki. 

Aby móc o nią powalczyć, wystarczy w kilku (2 – 5) zdaniach 

wyjaśnić, z czym Wam się kojarzy i(lub) 

jakie uczucia budzi w Was akcja #metoo.

Oto szczegóły:

1. Organizatorem jest autorka bloga Zielono Mi…, a fundatorem nagrody – Wydawnictwo Otwarte.

2. Zabawa trwa do12.08.18, do 24. 00. Wynik zostanie ogłoszony 13.08.18, najpóźniej około 22.00. Do 15.08, do 18.00 będę czekać na adres korespondencyjny od zwycięzcy. Książkę zobowiązuje się wysłać Fundator.

3. By powalczyć o książkę, należy: zostawić w komentarzu pod tym wpisem odpowiedź na zadanie konkursowe oraz podać swój adres meilowy. Będzie mi miło, jeśli zostaniecie obserwatorami bloga/profilu fb/g+ i/lub udostępnicie informacje o zabawie. Tutaj umieszczam "wizualizację":

(zdjęcie ze strony: http://www.otwarte.eu/book/wszystko-czego-pragnelismy)

„Umrzeć przyjdzie, gdy się kochało/ wielkie sprawy głupią miłością” – K.K. Baczyński

       Od lat pierwszy sierpnia kojarzy się z godziną 17.00 symbolicznie nazywaną godziną "W". Wtedy to z inicjatywy Armii Krajowej i Polskiego Państw Podziemnego wybuchło Powstanie Warszawskie, które – wymierzone przeciw okupantowi – trwało do pierwszych dni października. W tych nierównych walkach stanęły naprzeciw siebie zmilitaryzowane, zmechanizowane i doskonale wyposażone wojska III Rzeszy i słabsze, zasilane przez szybko przeszkolonych cywilów, młodzież, harcerzy, sanitariuszy a później ochotników, wojsko AK. W walkach ginęli nie tylko żołnierze, ale i cywile, czego drastycznym przykładem jest rzeź mieszkańców Woli. Jedną z ofiar starć był, nazwany następcą Słowackiego, Krzysztof Kamil Baczyński. 

     Ten młody, chorowity, o delikatnej urodzie i wrażliwym sercu poeta – zanim zginął na placu Blanka z ręki strzelca wyborowego – przeżył swe krótkie życie szybko, intensywnie, z pasją, jakby wyznawał odwieczną maksymę młodych buntowników: Żyj szybko, umrzyj młodo. Wychowywany przez czułą i oddaną matkę, zdał maturę, dostał się na polonistykę, zaangażował się w konspirację, tworzył grafiki, a przede wszystkim pisywał wiersze pełne niepokoju, emocji, pytań bez odpowiedzi, postaci zaplątanych w machinę dziejów, drastycznych obrazów apokaliptycznych dni. To wiersze będące rozrachunkiem z nieludzkimi czasami, w których przyszło mu żyć. 

     Poezja Baczyńskiego – wydawana później w drukarni teściów – cechuje się przenikliwością obserwacji, obrazowością, dosadnością diagnozy, licznymi pytaniami (na które strach udzielać czasem oczywistych odpowiedzi) i namiętnością, jakiej nie jest się w stanie ukryć. Baczyński, jako jeden z nielicznych, był w stanie pisać o swym oddaniu i zatracaniu się w miłości: 

Twoje usta u źródeł

to syte, to znów głodne,

i twój śmiech, i płakanie

nie odpłynie, zostanie.

Uniosę je, przeniosę

jak ramionami — głosem,

w czas daleki, wysoko,

w obcowanie obłokom („Miłość”).

By w następnym tekście pozbawić siebie i ukochaną złudzeń – czas miłości jest też czasem śmierci, mają siebie tyle co tu i teraz:  

Więc nasze ciała długie, splecione jak palce

w nocnym konaniu cierpną i wiatr nam na twarze

niesie płatki tarniny odstrzelone w walce,

i leżą tak jak piętna pośmiertne, na miłość

strącone, aby wspomnieć, że się nic nie śniło,

bo oczy były otwarte i we śnie („Ciemna miłość”).

Bo ich czas, nie jest czasem ludzkim, a czasem nie-ludzkim: W jamach żyjemy strachem zaryci,

w grozie drążymy mroczne miłości,

własne posągi - źli troglodyci („Pokolenie”).

W jego wierszach pasja uczuć, zatracanie się w miłości czy namiętności, groza wojny, konieczność walki, świadomość czasów, lęk i odwrócenie znanego porządku zlały się w jedno – to codzienny chleb jego, Basi oraz ich bliskich. 

      I by o nim nie zapomnieć, by uczcić pamięć poety-żołnierza, jego talent, odwagę, dojrzałość, świadomość czasów i ludzi Wydawnictwo Prószyński i S-ka oddaje właśnie teraz, w przeddzień kolejnej rocznicy wybuchu Powstanie Warszawskiego, kompletny zbiór wierszy Baczyńskiego. To nie tylko pozycja ważna dla pozostałych przy życiu powstańców, polonistów, historyków czy innych poetów, ale dla każdego, kto chce zrozumieć, co to znaczy żyć każdego dnia w pełni, świadomie, z otwartym sercem, umysłem, bez zbędnego pytania: Co będzie później? Bo dla Baczyńskiego „później” nie nastąpiło. Było tylko wojenne tu-i-teraz.  

ZA WERSJĘ PRASOWĄ KSIĄŻKI DZIĘKUJĘ